Youri Strongman Log

Deze week enkele niet noemenswaardige trainingsactiviteiten gedaan. Vandaag dan weer UB@SMTK:

(shoulder dislocates)

- Klokov press
5*45kg
5*50kg
5*55kg
5*60kg
5*65kg
5*70kg
5*75kg
4*80kg (5F)
2*10*60kg
12*60kg

- Timed seated band row
3min. met double average
3min. met double light
3min. met double mini

- Fat bar skull crusher
6*8*50kg

Beetje gespeeld nog met plate hold en een setje Dryvers complex met 25kg

- Shoulder complex:
dislocates + pull-apart + exo- + endorotatie + straight arm pull-down + face pull
elk 15 reps; 2 sets

Vanwaar die klokov presses? Heb je dan niet meer kans op een schouderblessure?
Het enige voordeel zou m.i. kunnen zijn, dat voor en achterkant van de schouders meer met elkaar in balans worden gebracht.

Dat laatste is inderdaad al een voordeel. En mits voldoende stretching en opwarming, is het ook geen risicovolle beweging. Meer zelfs: het verbetert de overheadpositie en sterkt deze in end-range. Minder kans om dan een blessure op te lopen met bv. een dumbbell-lift die fout loopt.

Maar de reden waarom ik nu Klokovs doe, is dat er dan geen druk op mijn onderrug komt (romp blijft perfect verticaal), zodat mijn onderrug niet opnieuw verslechtert.

Overigens vandaag naar de event training geweest, maar alleen lichte slee en kettlebell swings gedaan.

Licht UB thuis:

(shoulder dislocates)

- DE seated press
(3 grips)
3*3*50kg
3*3*55kg
3*3*60kg
Shiiit, schouders voelen slecht. Ook weinig power. Vrijdag zit er nog goed in.

- GHR (tijdens presses)
6*5*BW
10*BW
Had ik stiekem nog tegoed van gisteren

- Pull-up
3*10*BW (verschillende grips)
Same story: pijn in schouders en ellebogen, en moeizaam. Me tevreden gesteld met 30 reps en gestopt.

- Triceps extension
100 reps met double mini
tussendoor nog 3*10 forward extensions (voor die extra pumpzzz)

Het is te merken dat Raf vrijdag terug was. Meer van dat!

Dus je doet liever je GHR alleen thuis ipv lekker gezellig met mij samen met wat taart en koffie @smtk?

Op zondag ben ik tegenwoordig meestal in pussy mode. En dan valt GHR zwaar. Volgende week wil ik wel weer met je spelen.

Deze week nog hill sprints gedaan, wat zeer slecht bleek voor mijn blessure. Gisteren had ik zelfs voor het eerst in maanden weer uitstraling... Dat had ook z'n effect op de UB-training (@SMTK)

(shoulder dislocates)

- klokov press
5*40kg
5*60kg
5*65kg
5*70kg
5*75kg
4*80kg (5F) ... zelfde als vorige week
Bedoeling was van wat volume te maken, maar op dit punt had ik teveel pijn aan mijn rug om de bar te unracken

- (DE) pull-up (fat hammer grip)
~25*5*BW

- Bench press (close grip)
4*6*120kg
Kon weinig anders doen

- Triceps extension
50 reps met double monster mini
50 reps met double mini

Al bij al nog wel een goede training. Maar ik ga de event training zondag volledig skippen; en misschien blijf ik dat de komende weken wel doen.

Naast de pijn, zit mijn rug ook vast. Dat is normaal niet het geval (en anders kan ik ze vrij gemakkelijk los zetten; dat lukt nu ook niet). Mijn heupen staan ook weer een beetje scheef hierdoor. Dat moet dus eerst bijtrekken alvorens ik hier weer van kan recupereren.

Wat is er hier gebeurt, niet meer loggen?
Kan me moeilijk inbeelden dat jij niets meer gedaan zou hebben de laatste maand (zelfs examens houden je niet tegen).

Weet je het nog niet dan? Youri heeft zich terug getrokken uit de krachtsport-ik dacht eerst om zijn grote droom als marathonloper te vervullen- maar blijkbaar leeft hij momenteel een sober celibaat leven in een Boedhistisch klooster gelegen in Tibet, dit alles in poging om zijn geblokkeerde chakra te openen.

Het zou me niet eens verbazen van Youri

Goed internet hebben ze daar, hij is nog wel actief op FB

Ja, in die kloosters hebben ze altijd free wifi.

Ga ik me ook eens een ticketje bestellen, is er nog plaats?

Boys und Girlz

Zoals beloofd is hier een kleine* update.

What the fuark happened?

Zoals in deze log nog te lezen valt, is mijn rugblessure op een bepaald moment duidelijk geëscaleerd een maand of zo nadat ik in 2013 2de werd in 'De sterkste man van België'. Rusten en voorzichtig zijn hielp niet meer; de pijn minderde amper of niet.
Het heeft nog een half jaar geduurd vooraleer ik mijn harde kop richting een doktersbezoek en potentiële diagnose keerde (die attitude ben ik nu overigens kwijt ). De eerste diagnose leek hoopgevend, maar bleek bullshit (en leidde helemaal nergens naar). Nog een half jaar later een andere dokter (tegen haar advies ) mij een CT scan laten voorschreven, waaruit herniatie van de L4-L5 en (vooral) L5-S1 tussenwervelschijven bleek; veel duidelijkere diagnose. Toen een fatsoenlijke dokter gezocht (die nu ook mijn huisdokter is) en zo bij een neurochirurg terecht gekomen. Die raadde ondanks de scan een operatie af, maar bezweerde me wel dat als ik mijn plannen om ooit nog iets krachtsportachtig zou doen, ik in héél grote problemen zou komen. Hij was heel serieus, en zo heb ik het initieel ook opgevat; maar met het passeren van de dagen en weken werd het me steeds duidelijker dat er meer aan deze situatie was dan zo'n eenvoudige conclusie doet uitschijnen.
Vervolgens ben ik enkele maanden een beetje in behandeling geweest bij een goede kinesist die me vooral geleerd heeft dat de druk van de gehernieerde tussenwervelschijven af moet, zodat deze zoveel mogelijk kunnen recupereren. Ik heb dat een paar stappen verder genomen, en actieve tractie toegepast (o.a. geïnspireerd op Donnie Thompson). Dat heeft me goed geholpen om veel van de pijn weg te nemen (ook veel van de uitstraling) en de wervels weer een beetje recht op elkaar te krijgen. Evenwel heb ik de tractietherapie nu stopgezet (zie verder). Tevens ben ik bij een fysisch geneesheer geweest die via EMG heeft geconstateerd dat ik geen zenuwschade (enkel pijn) heb in mijn rechterbeen, zodat ik wel safe zit om voorzichtig een paar dingen te proberen.
Gedurende dat hele proces was me één ding duidelijk: hier is méér aan de hand, en als ik er alles uit wil halen, moet ik naar de #1 expert wat betreft de lumbale wervelkolom en topprestaties. Aldus heb ik via e-mail professor Stuart McGill te pakken gekregen, en reeds in oktober 2014 via Skype met hem gesproken. We hebben toen besloten dat ik iets aan zou hebben aan een consult met hem. Uiteindelijk heeft de planning nog maanden geduurd, maar uiteindelijk ben ik vorige week samen met mijn vriendin naar Canada gereisd, om vorige woensdag van 13u tot 15u30 op consultaat te gaan bij professor McGill. En daar heb ik (ondanks de kost van anderhalf maandloon voor de hele trip** ) geen spijt van. Zoals jullie misschien weten, werkt prof. McGill met veel topatleten. De meeste namen geeft hij om privacyredenen niet vrij, maar onder zijn patiënten vind je olympische atleten, toppowerlifters, topstrongmen (effectief de wereldtop) en zo meer. Mensen me wie hij openlijk geassocieerd wordt zijn bijvoorbeeld powerlifter Brian Carroll (zie ook diens YT-kanaal, website en boek 10/20/Life) en mma'er George St Pierre. Brian Carroll was bijvoorbeeld helemaal afgeschreven als powerlifter, met zijn rug op vier plaatsen gebroken, twee hernia's, verschillende kleinere discusbulgings, constante uitstraling naar zijn linkerbeen en afhankelijkheid van pijnstillers en ontstekingsremmers om de pijn onder controle te houden. Niet alleen is Brian na zijn samenwerking met prof. McGill pijnvrij, maar ook heeft hij afgelopen zaterdag de Arnold (geared PL) gewonnen in de -110kg klasse.

Consult bij prof. McGill, en: wat nu?

Wat ik al wist door McGills boeken ('Low Back Disorders' en 'Ultimate Back Fitness and Performance') te lezen, is dat een succesvolle atleet zijn/haar rug niet enkel tijdens de training optimaal gebruikt, maar 24/7. Zeker ingeval van ernstige blessure is het essentieel om elke vorm van schade (en er zijn verschillende relevante vormen)
zoveel mogelijk te laten herstellen. Door telkens belastende bewegingspatronen te gebruiken (bv. met ronde rug zitten, iets oprapen met een niet-neutrale wervelkolom, beweging toelaten in de wervelkolom terwijl deze belast is, enz.) blijft schade bestaan, en ontstaan er compensatiepatronen die voor een nieuwe reeks problemen kunnen zorgen.
Prof. McGill heeft eerst een heleboel provocatieve testen uitgevoerd (ik begreep niet alles wat hij deed, en gezien mijn verdieping in deze materie gedurende het afgelopen half jaar, is dat indrukwekkend ) en kwam tot enkele verwachte, en enkele verrassende conclusies. Vervolgens bekeek hij mijn NMR-beelden, die zijn conclusie versterkten en toelieten een iets preciezere termijn te plakken op uiteindelijke recovery. Dit zijn de hoogtepunten:
1) ik heb een grote discusbulging ter hoogte van L5-S1, die evenwel grotendeels asymptomatisch is;
2) ik heb een kleine scheur in L4-L5; de hernia die ik hier had (bij de CT-scan) is al minstens een half jaar geleden teruggetrokken;
3) t.g.v. 1) en 2) zit ik met zogenaamde 'Schmorles nodes', oftewel ontsteking van de wervels L4 en L5 (het bot zelf dus) waar deze beschadigd werden door een slecht verdeelde druk. Hieraan is een hersteltijd van 12-18 maanden gekoppeld indien geen ongepaste belasting optreedt;
4) verder is die onderste regio wel ok. Mijn hogere lumbale regio (L1-L4) is evenwel te recht ('flat back', 'hypolordose'; dit wist ik al) wat leidt tot chronische overmatige spanning en gevoeligheid. Dit is mijn werkelijke chronische probleem! Hoewel ik geen rechtstreekse pijn heb van deze niveau's, zijn deze oversensitief en beschadigd door constante overspanning. Dit leidt o.a. tot een (onbewust!) compensatiepatroon van mijn linkerheup (wegens spanning op de femorale zenuw in de hogere lumbale niveau's), dat op haar beurt de onderste niveau's blijft overbelasten;
5) ik heb geen macroscopische botbreuken in mijn wervelkolom, noch in mijn heup; en daardoor ook geen verschoven wervels. Heel belangrijk!
6) mijn spieren blijken zowel op NMRi als klinisch van zeer goede kwaliteit; evenzo mijn capaciteit voor motorisch relearning. Komt erop neer dat ik al een beetje gelift heb in mijn leven, en dat ik goed weet hoe ik mezelf met training kan veranderen. Klinkt onnozel, maar dat is zeer belangrijk als je een aantal essentiële aspecten van je bewegingsmechanismen moet veranderen.
7) ik heb naast de normale psoas major ook een psoas minor (slechts de helft van de mensen hebben deze); dat was duidelijk te zien op de NMRi, en heeft niemand me ooit gezegd. Toch cool

Ook heeft hij constant mijn manier van bewegen geobserveerd, zowel casual (hij liep bv. achter mij terwijl we naar zijn in vivo labo gingen, en observeerde mijn wandelpatroon, hoe ik spanning zet bij het openen van deuren, etc.) als artificieel door bv. zijn pen op de grond te gooien en mij deze te laten oprapen. Conclusies:
1) ik gebruik in het dagelijkse leven veel te veel bewegingspatronen die mijn onderrug onnodig belasten. Hoe meer ik dat gedurende deze fase kan vermijden, hoe meer kans op recovery, en ook hoe sneller deze recovery;
2) ik zet goed spanning bij de eerste fase van een beweging, maar laat deze veel te snel los. Bijvoorbeeld bracen als ik een pen ga oprapen: heel krachtig. Maar op het moment dat ik de pen vast heb, laat ik de spanning gaan, en sta ik (onbewust!) beweging toe in mijn wervelkolom. Ideaal om een geblesseerde rug geblesseerd te houden;
3) ik overcompenseer mijn 'flat back' met extensie op de lagere niveau's. Een neutrale rug is wat ik nodig heb, en wat ik moet leren voelen; géén holle rug;
4) ik brace vaak veel te hard. In het dagelijkse leven gaat het om precies genoeg spanning; niet teveel, niet te weinig.
5) mijn rechterheup draait goed naar buiten, maar voor mijn linkerheup gebruik (duidelijk maar onbewust!) lumbale rotatie ipv externe rotatie van de heup: schadelijk compensatiepatroon

Wat doen we eraan? In eerste instantie (~een maand):
1) ELKE beweging bewust zo perfect mogelijk doen. Alles decomposeren als samenstelling van short stop squats (rack pull-achtige positie uit de rugby), lunges en torsional plank (loaded rotatie gaat over de heup; nooit over de lumbale wervelkolom). Hierbij moet ik me ook iedere keer bewust zijn van mijn rugpositie: l1-L4 neutraal, L4-S1 niet overstrekken, niet te hard bracen, kin omhoog, rug blijft immobiel terwijl de heupen bewegen. Dit is natuurlijk overdreven om altijd te doen, maar ik moet de schadelijke posities en bewegingen nu afleren, zodat ik later alles juist doe zonder na te denken. Dit gaat overigens redelijk goed omdat ik een paar maanden geleden al zo'n fase doorlopen heb na het lezen van zijn eerste boek (alleen was ik me toen niet bewust van enkele belangrijke details die ik nu wel ken).
Hierbij moet ik elke keer bewust mijn rug 'engineeren';
2) juiste bewegings- en stabilisatieptronen oefenen door tweemaal daags kort de zogenaamde 'Big Three' (birddog, rolling plank en McGill curl-up) te doen;
3) driemaal daags kort (~20 min) wandelen met nadruk op kin omhoog en gebruik van armzwaai. Dit laatste dient vooral om de betrokken weefsels te doorbloeden (of gelijkaardige mechanismen indien ze niet rechtstreeks bebloed worden) om zo herstel te bespoedigen.

Daarna? Daar is zeker over gesproken, maar zal afhangen van hoe al de rest gaat. Het is de bedoeling om eerst grotendeels pijnvrij te worden, correct te bewegen, en de 'Big Three' progessief op te bouwen. Daarna moet er gewoon from the ground up meer en meer opgebouwd worden. Met steeds nadruk op bewegingen juist uitvoeren, of ik nu een papier van de tafel pak, of een log clean en press.
Maar omdat mijn geblesseerde rug nu niet voldoende capaciteit heeft om additionele spanning te verdragen, worden alle onnodige activiteiten voorlopig uitgesteld. Dat wilt ook zeggen: geen training, behalve de big three en wandelen. Na drie weken of langer wordt dat herbekeken en kunnen er eventueel heel licht UB bewegingen gedaan worden. Na zes weken Skype ik met McGill om samen het vervolg te bespreken.

Mijn gevoel hierbij? Ik ben ervan overtuigd dat dit zal werken. Niet alleen om eindelijk mijn rug in orde te krijgen, maar ook om mijn bewegingen efficiënter (denk maar aan mijn klassieke 'rug-DL) en zo sterker te krijgen, en ten slotte om mezelf om te bouwen tot een meer professionele atleet: doen wat nodig is om beter te worden, niet waar ik op een bepaald moment het meeste zin in heb. Maar het is niet eenvoudig, en zal dat ook niet worden. Then again, I do like a challenge.

-----------
* Ja, Woopy, waarschijnlijk gaan dit zeven pagina's of zo worden.

** En, ja, ik ben ook weer tijdelijk werkloos na vorige maand ontslag genomen te hebben. Maar ik verwacht niet dat dit lang zo zal blijven.

Lange uitleg, maar interessant en leerrijk!
Ik vind het sterk dat je helemaal naar daar getrokken bent om de beste zorgen te kunnen vinden die beschikbaar zijn. Er zijn er genoeg die al weigerachtig staan tegen hulp zoeken omdat het een half uur rijden is of omdat het niet past in hun tijdschema.
Hopelijk gaat het herstel goed, nu je weet wat er moet gebeuren, en zien we je later nog terug in de competitie

PS: en dat je intussen de niagara falls hebt bezocht, is leuk meegenomen natuurlijk Buiten dat, de Arnold classic en uiteraard de belangrijke doktermeneer nog interessante dingen gedaan?

Ik heb alles gelezen! Erg gaaf dat je naar daar trok, zoals Woopy het verwoordde. Een beetje "risky" (indien permanente blessure ofzo?), maar als die meneer het niet weet dan weet niemand het!

laten we hopen dat je rug goed hersteld zodat je ook kan "returnen"

Wetende wat je beperkingen zijn, kan ook betekenen dat je er sterker uit kan komen.
Een gecontroleerde voortgang helpt daarbij in tegenstelling tot het "volle bak" gaan waar de risiko's niet te overzien zijn.
Fijn, dat je weer van je hebt laten horen!

Thanks. Het is zeker een positieve evolutie na de initiële raad die ik hier in België kreeg.

We hebben een vriendin van Risdt bezocht, nadat de brave jongen ons vertelde dat ze in Toronto woont. En op die manier downtown Toronto een beetje leren kennen.

Verder vooral veel energie moeten steken in heel het reisgebeuren. Ik had bv. een auto geboekt op de luchthaven van Toronto. Bleek evenwel dat Toronto twee luchthavens heeft, en we op de 'andere' aankwamen. Dat soort grappen.
Door Ontario en drie Amerikaanse staten (NY, Pennsylvania en Ohio) rijden was zeker interessant. Double Whopper gegeten bij Burger King; een pak beter dat wat ze hier in Europa serveren. Of BBQ besteld op de markt, waarbij je een bak vol (lekker!) vlees krijgt voor maar een paar Dollar.

Op de Arnold heb ik een Spud Inc DL belt gekocht (pas voor binnen een half jaar tot een jaar, maar het ding voelt echt goed). Mijn vriendin heeft Gangsta Wraps (ook good stuff) gekocht van de enige echte Jesse Burdick; daarna even een onnozele foto gemaakt met Mark Bell. Voor degenen die me niet als vriend hebben op facebook:

En bij een ATM hoorde ik een klein ventje praten over dat hij weer een paar weken aan het trainen was. Ik keek op, en zag dat het Ed Coan was. Of CT Fletcher die plots voorbij kwam, met een hele sliert tienerjongens achter hem aan.
Big Z de Austrian Oak (205kg) 4 keer zien clean en pressen, terwijl verder iedereen failde, was machtig om te zien.

That's about it. Een reis van zes dagen, waarvan drie volle reisdagen (enkele reis tussen thuis en het huis dat we huurde was ongeveer 24u en op en af tussen Columbus, Ohio en Hamilton, Ontario bestond ook uit twee ritten van 650km) is eigenlijk niet zo lang.

Jep leuk dat je even je update hebt gegeven! En inderdaad echt top dat je helemaal naar daar bent gegaan om goeie zorgen en oplossingen te vinden! Hopelijk werkt wat je zal doen en kom je er inderdaad hopelijk nog sterker uit

Nice, mooie ervaring toch
Al zou ik zelf wel wat langer gebleven zijn, als je toch heel die eind gevlogen hebt en zoveel betaald hebt voor die vliegtickets

Mja, ik was initieel van plan om maar 2 dagen te gaan, maar gelukkig toch van gedacht veranderd.
De tickets vielen gelukkig wel mee (€900 voor 2 retourtickets). Dan nog €200 om een week lang een huis te huren en €350 voor auto+brandstof. Maar je hebt gelijk. Laten we zeggen dat ik nogal gefocust ben op verder kunnen trainen voor strongman, en een stuk minder op andere dingen.

Zijn wel goeie prijzen
Tja, zou ook wel stom geweest zijn om de Arnold te missen als die toch net op dat moment viel Verklaarde die kerel je niet een beetje gek dat je de halve wereld afgevlogen bent speciaal om hem op te zoeken?

Belangrijkste vraag, WAAROM een double whopper i.p.v. de triple whopper?

Youri is aan het cutten, daarom.

Al zijn patiëntien doen iets dergelijks. Hij heeft nooit iemand die het vliegtuig niet neemt om hem te bezoeken. Of soms vliegt hij naar hen, als het echte big shots zijn. Zijn mail voor de afspraak was ook niet meer dan "I can see you on March 4th or 11th", en toen ik het eerste koos: "you are confirmed for March 4th pm"; that's it.

En dat van Niagra en de Arnold was totaal niet gepland; gewoon toevallig gezien dat dat mogelijk is (ik ben een zéér slechte planner ).

Stond er precies niet tussen. Noen had evenwel de bacon cheese burger, en die was nog beter.

Aankomende vrijdag/zaterdag meer vragen over je gekke Canada avontuur

Goede actie MT!, hoop dat je rug snel sterker dan ooit word.

Grappig hoe je sommige "helden" in het echt ziet en dan blijkt dat het kleine mannetjes zijn (op meeste strongman na)

Triple whopper staat bijna nooit op het hoofdmenu, staat met kleine lettertjes op de zijkant meestal.

DAMN DAMN DAMN DAMN!