Een nieuwe kijk op maaltijdindeling
In al mijn vorige artikelen en oude posts, zie je mij nog flink het standaardriedeltje promootten: "eet zeven keer per dag, elke twee-drie uur". Sinds enige tijd niet meer, en met reden. Vandaag ga ik er een artikeltje aan wijden. Het is zeer gewaagd, ik heb al op meerdere boards de discussie hieromtrent zien ontstaan, en altijd ontaardde de discussie in een bullshitdiscussie.
Oftewel: een discussie waarin de tegenstanders kwamen met argumenten als: "de pro’s eten ook zeven keer per dag" en "laat maar eens een echt grote pro zien die op die manier eet",etc. etc.
De ironie van dat verhaal is juist dat door die houding er waarschijnlijk nooit een profbb’er komtdie wel op het zogeheten IF (intermittent fasting) protocol zit.

Wat is intermittent fasting?
Intermittent fasting (letterlijk vertaald: vasten met tussenpozen), is een protocol waarbij je het grootste gedeelte van de dag vast, en slechts een tijdsvak van een uur of acht hebt waarin je eet. Per dag eet je dus zo’n achttien uur niet (slapen wordt hierin meegerekend), en daarna zorg je dat je in de acht uur die resteert (de acht uur voor het slapen gaan), je macro’s* haalt.

Schematisch krijg je dus dit:
Atta staat op om zeven uur ’s ochtends, en eet tot vijf uur ’s avonds niets. Rond vijf uur ’s avonds begint zijn tijdsvak van acht uur waarin hij zorgt dat hij zijn behoefte aan calorieën, vetten,eiwitten en koolhydraten haalt. Daarna gaat hij slapen om elf uur, en begint de cyclus opnieuw.

Waarom intermittent fasting?
Er zijn verscheidene redenen om intermittent fasting in ieder geval eens te proberen.

Nummer een:
Waarschijnlijk ben je nu zeer intensief bezig met het op tijd eten van je maaltijden, stressen als je er een mist, het meeslepen van een tas vol tupperware doosjes etc. etc.
Met IF heb je dat al niet meer. Je kunt de hele dag zorgeloos zonder eten zitten, en ’s avonds als je waarschijnlijk toch weer thuis bent, kun je gewoon je normale eten eten, zonder dat je daarbij steeds het commentaar van collega’s of
medescholieren en consorten hoeft aan te horen over wat je eet. Niet dat je acht sloeg op hun opmerkingen, maar toch is het zeker prettig om dat niet meer aan te hoeven horen.

Nummer twee:
Het is wetenschappelijk bewezen dat het pieken van aminozuren in je bloed verantwoordelijk is voor de anabole respons, en dat je lichaam juist niet meer reageert als het een constante stroom van aminozuren betreft. Met zeven maaltijden per dag en dus een constantere stroom aminozuren ben je dus eigenlijk contraproductief bezig.
Dit effect is ook te zien in onderzoeken waarin bijvoorbeeld twee groepen worden vergeleken: een groep eet zeven keer per dag, de andere drie keer per dag. Beide eten evenveel calorieën. De balans slaat positief uit naar de groep die maar drie keer per dag eet op het gebied van spiermassa, en afname van de vetmassa.

Nummer drie:
Intermittent fasting heeft een bewezen positief effect op je insulinegevoeligheid.Hoe gevoeliger je bent voor insuline, hoe beter. Zo verklein je de kans op diabetes type twee bijvoorbeeld (dat is namelijk volkomen insuline resistentie), en zorg je dat je lichaam beter omgaat met koolhydraten.

Reden nummer vier:
Tijdens de periode dat je niet eet ben je scherper, heb je meer energie en ben je productiever. Uit eigen ervaring kan ik dit zeker onderkennen. Ik sta gemakkelijker op, en ben inderdaad (hoe vreemd het ook klinkt) helderder gedurende het vasten. Dit is natuurlijk wel uit te leggen door je cortisol erbij te betrekken (het energie hormoon, even kort door de bocht), en het gebrek aan pieken en dalen in je bloedglucosespiegel.

Nummer vijf:
Gedurende de periode die je vast, draait je metabolisme juist een tandje harder. Dit lijkt onlogisch in eerste instantie, maar bekeken vanuit evolutionair perspectief is het eigenlijk logisch: als je lichaam geen eten heeft moet je juist scherper en energieker zijn om weer eten te vinden zodat je niet verhongert.

Nummer zes:
Als je IF gewend bent, heb je geen of nauwelijks honger meer gedurende de dag, en dit is zeker een prettige bijkomstigheid als je aan het dieeten bent. Op die manier loop je niet de hele dag met een hongergevoel rond, en heb je ’s avonds nog steeds behoorlijke maaltijden.

Tot slot
Natuurlijk is IF geen oplossing voor iedereen. Er zijn mensen die het een drama zullen vinden,en mensen die het fantastisch vinden, net zoals je mensen hebt die zeer gekant zijn tegen een low-carb dieet of juist tegen een high-carb dieet.
Het is namelijk ook een groot stuk voorkeur. Ik heb echter gemerkt dat er maar weinigen zijn die het durven proberen, en daarom heb ik dit artikeltje toch geschreven. Probeer het eens. Je hebt niks te verliezen. Durf tegen dogma’s in te gaan, dat is de enige manier waarop je ooit meer te weten zult komen over je eigen lichaam.
Mocht dit IF protocol je uiteindelijk niet kunnen bekoren, zoek dan eens wat verder, want dit is slechts het basis idee. Er zijn namelijk nog veel meer afsplitsingen van, en varianten op.

Succes!

*Macro’s: je behoeftes aan calorieën, eiwitten, koolhydraten en vetten.