Sterren liggen lichtjaren verwijderd van ons, dus kan het dan kloppen dat we soms sterren zien die misschien al niet meer bestaan?

Dit kan zeker, en het beste voorbeeld waarbij het eigenlijk steeds zo is, is de supernova.
Eerst even zeggen wat een supernova is : heel zware sterren eindigen hun "leven" op een zeer spectaculaire manier, in een gigantische explosie waarbij het grootste deel van de massa van de ster in het heelal geslingerd wordt. Bij een supernovaexplosie komt ook een enorme hoeveelheid straling vrij, te vergelijken met de gezamelijke straling van een paar miljard gewone sterren. Daardoor is een supernova ook zo goed waarneembaar, tot op enorme afstanden.
De eigenlijke explosie is bijna ogenblikkelijk, maar de enorme helderheid blijft enkele weken tot maanden duren. Op het moment dat we een supernova zien, is de ster dus reeds lang verdwenen, want het licht doet er veel langer over dan die paar weken tot maanden.

Een mooi voorbeeld is de supernova SN 1987A. Op 23 februari 1987 zagen astronomen plots (op een tijdspanne van enkele uren) een supernova opvlammen. Men kon de afstand met grote zekerheid vastleggen op 168 000 lichtjaar. Op het moment dat de ster zagen exploderen, was ze dus reeds 170 000 jaren verdwenen. Tussen het jaar -168000 en 1987 zaten we dus te kijken naar een ster die er in feite al niet meer was.

En inderdaad : op oudere opnamen van dat gebiedje aan de zuidelijke hemel konden we zelfs de ster zien, dus enkele jaren voor haar einde. De ster die op die foto staat (de ster Sanduleak -69°202a) was op het moment van de opname dus in werkelijkheid reeds lang niet meer aanwezig.