probeer enkele keren in de week wat cardio te doen (lopen, fietsen,...)

zo'n 30-45 minuutjes op lage intensiteit.. (niet te zwaar zodat je dit gemakkelijk volhoud...)

daar zou je van moeten afvallen en dus je 'laagje' verliezen

Als het echt weinig vet is en je kan je buikspieren al goed zien, dan zal cardio en voeding alleen niet zo heel veel effect meer hebben. Wat je wel kan doen, is een speciale trainingsmethode, ontwikkeld om een betere musculaire defenitie te bewerkstelligen (en da's wat je nodig hebt). Het gaat wel over een periode van zes weken, en je moet al enigzins een trainingsachtergrond hebben. Daarnaast moet je je hele training er aan aanpassen.
(overigens: deze training 'behandelt heel het lichaam, niet alleen de buik)

Als volgt:

Er moeten telkens acht verschillende oefeningen in verband met deze traning worden uitgevoerd per traningssessie. Ik ga het zometeen ook enkel hebben over die acht oefeningen.

Week één:
Verhoog bij al je oefeningen het aantal reps per set naar dertig, en pas ook de rustpauzes ertussen aan (dertig seconden dus ongeveer).

Week twee:
Aantal reps per set naar 40. Rustpauzes nog korter.

Week drie:
Aantal reps per set naar 50. Rustpauzes nóg korter.

Week vier:
Voeg twee oefeningen op de volgende wijze samen:
Doe eerst de vijftig reps van de ene oefening, onmiddelijk gevolgd door de andere oefening (GEEN pauze). Die andere oefening is dus van een andere spiergroep.
Een vb: 50 X Leg raises + 50 X bench press
Doe dat ook zo voor de resterende zes oefeningen. Zo krijg je eigenlijk, in je gehele trainingssessie eigenlijk 4 X 100 reps.

Week vijf:
Voeg nu vier maal twee groepen (van dus 100 reps) samen. Zo krijg je twee maal 200 reps.

Week zes:
Voeg nu alles samen. Zo krijg je dus een superset van 400 reps.

Je kan dit nog enkele weken volhouden, tot je het gewenste resultaat hebt. Stop echter niet te laat, want als je te lang één soort training blijft, zal dat op verschillende gebieden negatief zijn voor de progressie.

Het idee hierachter?

Uiteraard niet van mij, maar wel uit een boek over bodybuilding.
Als je zoveel reps doet, put je de ATP/CP-voorraden(koolhydraten) uit je spieren helemaal uit. in geval van aerobe training (duursport), zouden nu je spieren beginnen te verbranden. Maar hier gebeurt iets anders. Het vet dat tegen de spieren ligt (huidvet eigenlijk), gaat als brandstof dienen. Maar je moet opletten. Dit is een niet zo natuurlijk proces, dus het is erg belangrijk dat je het goed opbouwt, zoals ik al heb verteld.

Misschien zie je dit niet zitten, of is het niet wat je wilt, maar voor anderen kan het ook wel interessant zijn.

Wacht even voordat je vanalles begint te schreeuwen. Je kan gelijk hebben - ik vond het eerst ook wel vreemd - maar het komt uit een boek, waar alles wat ik las wel klopte (voo zover ik weet). De titel is: 'Power! Periodisering voor massa en kracht'

Als iets niet helemaal lijkt te kloppen met wat je weet, betekent dat niet meteen dat het verkeerd is.

Verzuring, zeg je. Zoiets zou inderdaad niet positief zijn. Maar je moet goed beseffen dat het hier om 4 maal 50 reps gaat (weliswaar zonder pauze), en dus vier maal op een andere spiergroep. Na vijftig reps heb je niet echt last van verzuring, er zijn daar nog niet genoeg afvalstoffen voor in de spier. Wat je wel doet, is het opgebruiken van je anaerobe brandstoffen. Als je naar de volgende spiergroep gaat, worden die brandstoffen verder opgewerkt, maar de 'graad van verzuring' (niet te hoog), is hetzelfde als in de vorige spiergroep. Zo dus nog twee keer. En op het laatste dan nóg 'ns vier keer. En terwijl je spieren niet echt verzuren, raken je anaerobe brandstoffen wél op, en wordt je lichaam gedwongen huidvetten, die tegen de spieren liggen, te consumeren.

Hierbij moet je vetpercentage echter al wel betrekkelijk laag zijn.

Mua ik geef zelf bodypump,geen idee of jullie dat in Belgie ook kennen.
Dat is dus met licht gewicht en tig herhalingen, dus echt gebaseerd op verzuring, je armen voelen als lood, je kunt nauwlijks boe of bah zeggen daarna.
Het benaderd niet die 200 reps,maar komt wel in de buurt en het is een heerlijke sport,maar om te zeggen het is echt vetverbrandend nou nee.
Je kan er je fit mee voelen, je kan aan je houding werkenm, je kunt er ongetwijfeld mee verbranden en je conditie op peil brengen.
Maar hoge reps is niet echt ideaal om vet te verbranden, dan kan je beter gaan voor lage reps, hoog gewicht.

En Hercules, probeer je posten voor de leek hier wat leesbaarder te maken, want het is voor kenners misschien gesneden koek,maar anders totale abracadabra

ff wat info:
Anaëroob alactisch
Korte krachtexplosies die maximaal 6 seconden duren, doen voornamelijk beroep op de ‘onmiddellijke energie’ die vrijkomt bij de afbraak van de in de spier opgestapelde energierijke fosfaten: fosfocreatine (CP) en adenosinetrifosfaat (ATP). Dit soort energielevering wordt anaëroob (zonder zuurstof) én alactisch (zonder lactaat of melkzuur) genoemd. De intensiteit is zeer hoog, maar de duurtijd is zeer beperkt.

Anaëroob lactisch
Voor maximale inspanningen tot ongeveer één minuut blijft de energielevering voornamelijk anaëroob (zonder zuurstof). Hierbij verzuren de spieren sterk en wordt er als gevolg daarvan melkzuur gevormd. Deze energievorm wordt daarom anaëroob lactisch (met vorming van melkzuur) genoemd.

Aëroob
Wanneer een maximale inspanning langer dan 1 minuut volgehouden moet worden (bv. atletiek 800 meter), daalt de intensiteit en zal de energielevering meer en meer met tussenkomst van zuurstof gebeuren. Deze vorm van energielevering wordt dan ook aërobe energielevering genoemd.

ik kom er nog ff op terug want ook ik vind dit interessant en ik zal ff mijn docu over ATP erbij pakken...momento!

En Hercules, probeer je posten voor de leek hier wat leesbaarder te maken, want het is voor kenners misschien gesneden koek,maar anders totale abracadabra

sorry, dat probleem heb ik vaker... vraag gerust om vertaling, ik heb t soms gewoon niet in de gaten

Tja, jullie hebben zonder twijfel gelijk. Echter, dit komt uit een boek met een wel zéér uitgebreide bibliografie. Ik denk dat er per bladzijde gemiddeld twee keer verwezen wordt naar een onderzoek, mét vermelding van het jaar (de jarén) en de namen van de onderzoekers. De samengevatte bibliografie op het einde beslaat dan ook heler kilo's aan papier. Dit doet toch iets met de geloofwaardigheid in de positieve zin, vind ik.

De schrijver is overigens de tot Amerikaan genaturaliseerde Roemeen Bompa (niet lachen) Tudor.